Su Havzası Araştırmaları ve The Guardian ile birlikte çalışan University College London'daki (UCL) bilim insanları, Dünya'nın yerçekimi alanındaki değişiklikleri izleyen uydulardan 2002-2024 verilerini analiz etti.

Su ağır olduğundan, yeraltı suyu, nehirler, göller, toprak nemi ve buzullardaki değişimler sinyalde görünüyor ve uyduların ne kadar su depolandığını etkili bir şekilde "ölçmesini" sağlıyor.

Bulgular çarpıcı bir dengesizliği ortaya koyuyor: Avrupa'nın kuzeyi ve kuzeybatısı (özellikle İskandinavya, Birleşik Krallık'ın bazı bölgeleri ve Portekiz) daha fazla yağış alırken, Birleşik Krallık, İspanya, İtalya, Fransa, İsviçre, Almanya, Romanya ve Ukrayna'nın bazı bölgeleri de dahil olmak üzere güney ve güneydoğunun büyük kesimleri kuraklaşıyor.

Bilim insanları, verilerde iklimsel bozulmanın görülebildiğini söylüyor. UCL'de su krizi ve risk azaltma profesörü olan Mohammad Shamsudduha, "Toplam karasal su depolama verilerini iklim veri setleriyle karşılaştırdığımızda, eğilimler genel olarak birbiriyle örtüşüyor" dedi.

Shamsudduha, bunun emisyon azaltma konusunda hala şüpheci olan politikacılar için bir "uyanış çağrısı" olması gerektiğini söyledi. "Artık ısınmayı 1,5 santigrat dereceyle sınırlamaktan bahsetmiyoruz, muhtemelen sanayi öncesi seviyelerin 2 santigrat derece üzerine doğru gidiyoruz ve şimdi sonuçlarına tanık oluyoruz."

Yeraltı suyunun yüzey suyuna göre iklime daha dayanıklı olduğu düşünülüyor, ancak yoğun yaz sağanakları genellikle daha fazla suyun yüzey akışı ve ani sellere yol açarak kaybolmasına neden olurken, kış yeraltı suyu dolum mevsiminin kısalabileceğini söyledi.

Avrupa Çevre Ajansı verilerine göre, 2000-2022 yılları arasında AB genelinde yüzey ve yeraltı sularından çekilen toplam su miktarı azaldı, ancak yeraltı suyu çekimi yüzde 6 arttı. Bu artışın sebebi, kamusal su temini (yüzde 18) ve tarım (yüzde 17) oldu.

AB üyesi devletler genelinde yeraltı suyu, 2022 yılında toplam kamusal su arzının yüzde 62'sini ve tarımsal su talebinin yüzde 33'ünü oluşturdu.